(เขียนไว้เพื่อเป็นประสบการณ์ ความชอกช้ำ)
เมื่อวาน มีงานรับ award กัน โรปเจค ที่เราเคยเข้าไปช่วยทำงานน่ะ ปรากฏว่า คนที่อยู่ในทีม คนนึง ไม่ได้รับ แต่คนที่อยู่นอกทีม ที่เคยเข้าไปช่วยเทส ได้รับไป 2 คน คนนึงคือเด็กธรรมดา คนนึงเป็นซุปเขา ซึ่งก็คือซุปเรา
ทุกคนแปลกใจว่า ทำไม คนในทีมคนนึงถึงหลุดไป .... แต่เรารู้ เขาไม่ใช่ลูกรัก + เป็นลูกชัง และเป็น contractor โดนบีบทุกวิถีทาง เราได้แต่บอกเขาไปว่า ให้ทนอยู่ แทงหูแทงตาคนเล่นดีกว่า ไหนๆ ก็เป็น contractor ไม่รู้เขาจะตัดสัญญาเราเมื่อไหร่ ฉนั้น ก็ทำตัวตามสบายไปเลย อย่างน้อยก็ได้รับเงิน
ปรากฎว่า วันนี้ เขาได้รับ award แล้ว(ก็กระดาษแผ่นเดียว) ซึ่ง ก็เท่ากับ ทุกคนในทีมไ้ด้หมด ทีนี้ มาดูคนนอกทีม... ที่ได้ไป 2 คน
ถามว่าเขาทำอะไรให้โปรเจคนั้น ก็เด็กคนนั้น ก็เคยช่วยเทส อย่างหนักมาช่วงนึง แต่ณ ขณะนั้น เราเองก็ ทำเทส ช่วงเดียวกันเหมือนกัน หนักกว่า เพราะเป็นโปรแกรมที่ยากกว่า
ส่วนซุปนั้น ไม่ต้องพูดถึง วันๆ เป็นแต่ว้ากๆๆๆๆ เทสเหมือนกัน น้อยกว่าเรากะน้องๆ ครึ่งนึง เพราะเวลาอีกครึ่งเอาไว้ว้ากเด็ก แต่ summary ทั้งหมด พวกเราต้องทำส่งให้หล่อนไปด้วยนะ หล่อนแค่ เอาไปรวมกันแล้วส่งให้นาย ถุยยยส มาก
ก่อนหน้า 2 คนนี้ จะไปร่วมเทส เราต้องเข้าไปทำโปรแกรมให้ ถึง 2 ตัว ทำโอทีเป็นปี วันละ 2 ชม เป็นอย่างต่ำ แทบทุกวัน และทุกเสาร์ ต้องเข้ามาทำงานทั้งวัน บางทีวันอาทิตย์ ก็ต้องเข้า (แต่ไม่อยู่ทั้งวัน)
เป็นอย่างนั้นร่วมปี ผลที่ได้รับ คือ ถูกลืม... น่าเศร้าใจจริงๆ 
นี่ไม่ใช่ครั้งแรก ที่เขาทำเป็นลืมสิ่งเหล่านี้ ณ ปีนั้น หลังจากที่เราทุ่มเทให้ ประเมินปีนั้น พูดมาเต็มปากเต็มคำว่า เราว่าง เพราะไม่ได้ส่งงานให้เราทำสักเท่าไหร่ เออนะ เราทำงานโปรเจคนั้น เพราะคุณให้เราไปทำ แต่บอกว่า ไม่ได้ทำโปรเจคตัวเองเท่าไหร่ และที่เขาบอกว่าว่าน้อย แต่เราก็รู้สึกว่ามันเท่าเดิม นั่นแหละ
ทำไมคนเรา ถึงได้ ปากปราศรัยน้ำใจเชื่อดคอกันได้ขนาดนี้ ตอนสั่งงานมา ก็บอกว่าเราเทพ เซียน มาเกิด สำหรับ Mission impossible โดยแท้ แต่พอทำเสร็จ ได้หน้า ก็ลืมหลัง ไปสะอย่างนั้น
เฮ้อ คนเรา
